bunga-bunga ku indah

whai bunga2 indah...
berseri laa engkau bt slamanye...
wlu ak ibrat air mu...
yg tdk ptus2 mnghrap an ak utk mmbsahi stiap klopak indah mu itu...
ttp ak tdak mmpu lg....
tdk mmpu utk mmbashi stiap ary mu itu...
krn ak suda kering,mnggu masa utk brhnti...

wahai bunga2 indah.....
tiada lg air dr ku untk mmbshi dri mu....
jgn lah lg kau behrap utk ak mmbsahi mu lg...
krn ianya akn mrosak an klopak mu kelak...
cri laa air yg baru....agar dapt kau hdpi hari2 indah mu..
percyalah... stiap yg hadir itu akn prgi...
stiap yg ilang akn d gnti kan yg baru...

kau bnga trindah slama ku knal....
tiada ap yg cela nye trhdp bnga yg ku snjung,
ttp kau jge prlu thu masa utk kau msih pnjg d alam ini...
mngjar impian,cita2,adlh lbey pntin dr mrosak an klopak mu itu....
ak yg jauh sntsa bdoa agar kau ktmui air sprt mne air yg slalu mncurah lalu mmbri snyuman pd mu.

whai bunga2 indah...
saat ku tiada,ingt laa sgle pesan dn nshat ku...
gunakan laa sgle ap yg ku beri an sbgai tuju arah mu...
andai trslah jlan....crik laa irama gitar..
kau akn jmpe jlan utk kmbli kelak...
pejam an mata mu....
tenang kan ati mu.....
petikan itu akn dpt ko dengari...

Alam itu Kita

Alam mnnti malang...

Smuanye krn prbuatan manusia...

Bgtu laa dri kite...

Mnjd malang krn sfat org len...

Hari ni kite lhat keindhan pelangi...

Trbntang luas brsma warna2 yg indah..

Mne stu kah warna anda?

Jika ad slah stu wrna d dlam plngi itu,

Mmpukah ianye brthan d stu atpon mmpukah kite lhat nye pd ary esk?

Saat yg indah itu apbla kte sndri yg mwrnai dunia kite,

Saat yg sedih apbla kte ggal utk mwrnai khdpan ini..

Knp kte biar an org len yg mwrna kanye sdang kan kite sndri mmpu mwrnai nye sndri...

Saat2 yg indah kini tringat lagi....

Mmpukah utk kite kmbli...

Sribu impian...brjuta hrpan...

Smuanye akn ad d dalm dri kita,

Ttp mmpukah sgla hrpan itu mnjd knyataan....

Atau ianye skdar angan2 tdo mlm kita...

Itulah ktntuan...

Tiada ap yg musthil d dunia nie...

Sstu yg kte tdk hrap kan akn mnjadi knyataan..

Smua nye suda trtlis d dalm diari alam kite...

Published with Blogger-droid v2.0.4

manusia yang mlihat

diri ibarat air,
yang mampu melihat dr sndri d ssat air itu jrnih,
ttp pabila air itu keroh tiada siapa yg ingin mlhat nya,
awan yang ceria bsnar indah d langit,
d saksi kan matahri yg sntse bsinar mnyinari awan,
ttp awan yang sedih itu mnjd gelap,
shinggakan gerun pabila petir memarahinya...

manusia berlari mngikiut arah..
sedang an arah itu tdk d kthui...
d mne pnghujung nye dan d mana ttik notah nya..
dlam brlari mnju arah yg tdk pasti,
sering kali d uji plbagai halangan,
kuat kah kte?gagah kah kite?
jika kita tiada smua itu maka tumbang laa kte,
maka d situ laa berakhir nye arah dan ttik notah kita..

musthil utk kte trbang...
musthil utk kite mnjd halimunan...
dan musthil utk kite mati idop smula...
sedarlaa smuanya smntara...
jaln yg dlalui smua tlah trtlis..
hanya kte mmpu mmlih shja..
yg baek maka d brkati laa pnjlan itu..
ttp yg jhat maka d murkai laa pnjlanan itu..

pandula ssrng jika dri ini mmpu mmndu kejalan yg bnar,
jika tdk,ikuti pmndu yg mmndu kte utk ke jlan yg bnar,
tiada ap yg smpurna melain kan kte tunduk pada yg maha esa,
sdang an sbsar2 gunung itu juga tnduk pda kkuasaan yg maha esa,
ini an kte hamba yang sngt kerdil bgnye...
d dlam stiap lngkat itu mmpnyai 10 duri...
lalunya duri yg ptama mgkin kte dpt mngelak,
ttp mmpu kah kita utk mngelak smbilan duri yg akn dtg??
tnye laa pd dri sndri,smprna kah kita??
layak kah kita utk mmbicara an dri org len??
lyak kah kita bcrta kbrukan ssrng itu?

kdang kila kita alpa dgn sikap kte krn asyik mlhat krenah org dr dri sndri..
sdang an dri itu pnuh kkrngan ttp tdk mmpu mlhatnya...
d tmbah pula mnusia yg tiada arah pdoman dgn mngikut arah org...
shigga yg bruk jga d truti yg baek tdk d truti...
kotornya ati ssrng itu apbla mmpcyai sstu pkra tnpa usul prksa..
d hitam an nya lg dgn trut mngaib kan nye,
knp ini smua brlaku??

jd laa kite spt sbtang pkok yg mmpnyai bribu daun,
wlpon lain warna dn bentuk,
ttp mrka ttap bsama krn yang mnyatukan adlh batang pokok itu sndri...
 

di hujung jambatan

ucpan selamat tinggal kitra brmula d jmbatan ini....
malah angin yang mendayu memilukan hati ku...
aku...hanya brdiri d sni....
mnangis tdak dpat mnghnti kan kamu pergi...

semasa ak berhnti untk brjlan...
dan trmenung ak kearah air...
ia melaluiku secra senyap...
tgglkan ak seorang d sni...

hanya stu d fikiran ku ktika itu...
iaitu ak tdk dpt mnyeberangi jambatan itu...
dngan langkah yng berat ak mngharungi nya...
ak asyik memalingkan kepalaku...
utk mlhat mu yg brda d sana...
tapi spti si bodo yg tdk dpat mnghntikan kamu...

di hjung jmbatan ini...
kita saling mmngil nama...
ttp jarak kita trlalu jauh..
utk mndngar prcntaan kita...

lebih baik kita mnghncurkanya...
jd kta tdk dpat brjmpa lgi...
ia mnyakit kan hati ku...
semsa mmikirkan prcntaan kita yang sia2...

percintaan kte trsekat d jmbatan ini.....