relakan lah wahai hati

Pabila Hati digirisnya lagi....
Ttp Kali ini lebih dalam dan pedih...
Mungkin Kerna janji....
Yg Dia cinta yang ku dambar kan stiap masa...

Sungguh tdk pernah untuk mnduga..
Ianya akn trjadi smula....
Mlepas an ianya pegi....
Dan membiarkan aku sengsara...

Dia tempat ku bersandar....
Segala Angan ku,cita2 ku pendamkan...
Demi Satu percintaan yg suci...
Yang bisa ku jadikan impi ku stiap malam...
Untuk ke Tangga-tangga  ke pintu syurga..
Dlm Meleraikan rindu yg abadi...

mngis ku bkan krn perginye dri mu...
mngis ku krna dri mu yg mremehkan hati ku..
tnpa brfikir bgaiamana jika dri mu d posisi ku..
tiada siape ingin an prpishan..
nmun jika ianya trjadi...
ikhlaskan la prpshan itu...
tuhan psti mnggntikan dgn lbeyh baek drinya..

cinta itu mngajar kesabaran..
utkk memaafkan dn mnerima kekurangan...
kerana cinta laa kte sedar..
bhwa tiada mnusia yg smprna...
dr mne dtg nye cinta itu klu bkan dr ati...
dr mne dtgnye luka klu bkan dr d khianati...

knikmtan cinta itu trltak pd ksbaran...
tnpa ksbran mne kan kbhgian itu ingin mncul...
relakan lah wahai hati..
ikhlaskan laah smua yg trjdi..
wlpon ianya tak adil bg kita...
kerna tuhan psti mmprhitungkanya stu ary nnt..

hdup itu adalh nyata...
impian pula adlh hrapan...
maka tiada ap yg tdk mgkin akn trjd...
krn smuanye suda trtulis dr yg maha esa...

sakit la dri itu krn mata yg mlhat...

bgai psau mnyusuk d aty..
bgai duri trplusuk d kaki...
bagai jarum mnimbusi jari jemari..
lalu mraung ksakitan tdk terperi..
itulah yg mmpu kte ugkap an ble mlhat dgn mata kte..
brat mata mmndang ini an aty yg ingin mnggung..
xtrkata pedey nye mnggung duka lara yg brmain d dri kte...

jarum yg kcik jgn d pndang ringan...
krn jrum itu...
bt an kte trluka...
ble trluka brtukar mnjad nanah...
ble suda nanah maka lumpuh laa ssrng itu krn sbtang jarum...

andai panah ilang dr sasaran...
kmne pula pgnye...
andai pluru jga ilang dr ssran...
kmne plak pg nye...
mmpu ke kte kejar dn mncri....
mmpu kah kte kmbali an panah atau pluru yg tlah d lpas kan??
smuanye musthil...
ap yg brlaku slps itu apbla kte mlhat ksakitan yg d alami krn trslah ssaran..

rwati laa duka itu...
ubati laa ksakitan mu...
tiada spe yg mmpu mrawat mu mlaen an dri mu sndri..
anda die mnyakiti ati mu...
maaf an laa die...
doa laa kbhgian die...
krn die berhak mmlih kbhgian die...

kuat an dri...
jd laa dri sprt gunung yg kukuh dn gah berdiri..
shgga an tdk prnh gentar dgn ap yg dtg
mlaen an dr ALLAH swt...

tiada kata secantik bahasa...

stiap ari kte akn bertutur..
tdk kire masa...
tmpat...mahu pon ssiape...
ttp adkah kte prsan stiap ap yg kluar dr mulut kte??
adkh stiap ap yg kte ckp itu btol...
mlah mnyenang an aty orgg len atau mnyakiti org len?

pgang laa pd pptah..
tljak prahu bley bruntur...
tljak kata bdan binasa...
kte mmpu mngwal stiap kata kte ucap an...
ttp...
ble dtg nye kmrhan kte...
kbncian kte...
ap yg akn tkluar dr mlut kte??
smstinye caci dan maki...
mncrut dn strusnye mlnting..

lhat laa ssrng itu dr bhasa die..
bkanye dr rupa luaranye...
lhat laa ssrng itu dr ptuturanye..
bkan dr kmewhanye..
snjung laa ssrng itu dgn budi bhasanye..
bkan dgn pagkat yg die ad...
kte akn lbeyh d sygi jika prtutran kte yg sopan..
mlah kte akn d bnci jika kte gagal dlm pertutran yg smprna...

bialaa kte kaya dgn budi bahsa..
biar laa kte miskin harta bnda...
asl an kte d hormati hgga ke mati..
org mmpu mnilai kte dgn prckpan kte...
org yg mulia itu stiap pckpan yg d lfas an akn  pikir dlu...
sblm dia ingin brkata2...